Fear of the Dark

Prisoner

a dla mnie najlepszy jest Childhood's End

Prisoner

praktycznie cały album jest równy i dobry, ostatnia okazja by usłyszeć IM z przewagą krótkich utworów

Prisoner

Be Quick or Be Dead 5/6
From Here to Eternity 4+/6
Afraid to Shoot Strangers 5+/6
Fear is the Key 4/6
Childhood's End 5/6
Wasting Love 4/6
The Fugitive 4+/6
Chains of Misery 3+/6
The Apparition 3/6
Judas Be My Guide 4+/6
Weekend Warrior 3+/6
Fear of the Dark 4+/5

Prowler

Płyta moim zdaniem średnia. Najbardziej mi się chyba podoba Afraid to Shoot Strangers i Be Quick or Be Dead.
From Here to Eternity, Fear of the Dark i Childhood's End też całkiem, całkiem...A reszta taka jakaś nijaka. Niby złe te utwory nie są, a jednak czegoś im brakuje...

Prisoner

tak jak kiedyś było modne mówić że to najlepszy album, tak teraz każdy mówi od razu ,że jest słaby...druga skrajność, albo nadgorliwość..album faktycznie odbiega stylowo od klasyków z lat 80, ale co z tego? naprawdę jest czego posłuchać, a tytułowy to dla mnie jeden ze...słabszych kawałków na płycie, za to taki Wasting Love mi się coraz bardziej podoba, nie mówiąc o Fugitive czy Chains of Misery

aha i płyta ma bardzo dobre brzmienie, w końcu ostatni raz z Martinem

Public Enema #1

Be Quick or Be Dead 6/6
From Here to Eternity 6/6
Afraid to Shoot Strangers 6/6
Fear is the Key 6/6
Childhood's End 6/6
Wasting Love 6/6
The Fugitive 6/6
Chains of Misery 4/6
The Apparition 3/6
Judas Be My Guide 6/6
Weekend Warrior 3/6
Fear of the Dark 6/6

Oceniałem względem płyty a nie całej dyskografii

Prisoner

srogo!

Administrator (czuj respekt)

Prisoner

srogo w sensie że ostro pojechał w pozytywnym tego słowa znaczeniu

Prisoner

Fugitive i Chains of Misery masakrują niesamowicie, uwielbiam takie utwory drugiego obiegu(znaczy nigdy nie grane na koncertach) u IM ,mało się o nich mówi a są znakomite

Prowler

Be Quick or Be Dead 6/6 - fantastyczny utwór
From Here to Eternity 6/6 - jak wyżej
Afraid to Shoot Strangers 6/6 - jak wyżej
Fear is the Key 4/6 - utwór przeciętny, ale niezły
Childhood's End 5/6 - utwór dobry
Wasting Love 5+/6 - świetny wolny kawałek, z ballad (CKLIWYCH) najlepszy chyba w karierze
The Fugitive 4+/6 - taki sobie
Chains of Misery 4/6 - może być, ale płyta by nie umarła bez tego kawałka
The Apparition 3-/6 - dla mnie żenada jak na IM
Judas Be My Guide 4+/6 - sentyment za tytuł Wink

Weekend Warrior 4/6 - przeciętny
Fear of the Dark 6/6 - genialny utwór, jeden z moich ulubionych ogólnie IM

Ogólnie jeśli chodzi o płytę, długo się do niej przekonywałem, ale jak to już ktoś wcześniej pisał - tej płyty słucha się w całości, od początku do końca, wtedy to ma sens. Moim zdaniem dobra płyta, bardzo lubię, choć do Piece Of Mind się nie umywa. Ale panowie IM pokombinowali tutaj troszkę i patrząc na tytułowy kawałek, w chuj rozbudowany, wyszło im to na dobre.

Prisoner

bardzo dobre są Be Quick or Dead, From Here to Eternity, Childhood's End i Judas Be MY Guide, natomiast dwa moje ulubione kawałki to arcygenialny Afraid too Shoot Strangers i świetny niedoceniany The Fugitive

Moderator (czuj respekt)

mi najbardziej się podobają Childhood's End, Judas be My Guide i From here to eternity,ale to przez sentyment do czasów gimnazjalnych, kiedy katowałem tę Płytę jak dzika szmata

Prisoner

cała płyta jest świetna,tylko Janko trochę przedobrzył w Apparition i Weekend Warrior ,trochę tam momentami mało Iron Maiden w Iron Maiden, ale ogólnie spoko

Prisoner

Dla mnie cichym bohaterem tej płyty jest Dave,słuchając jego solówek mam wrażenie,że dwoi się i troi by płyta nie straciła swojego heavy-metalowego charakteru,to daję nawet fajny efekt,zwłaszcza to czuć w Chains of Misery i The Fugitive-gra tu naprawdę świetne rzeczy.
No bo Afraid too Shoot Strangers to przede wszystkim niesamowite unisono.

Ogólnie lubię ten album,czasami nawet bardzo-znowu coś innego i znowu coś fajnego w dyskografii Iron Maiden,czuć rock and rollowość a miejscami też heavy-metalowość

ps.zauważcie,że to ostatnia płyta gdzie krótkie utwory spełniają tak ważną rolę,może z tego względu ludzie ją tak lubią?

Public Enema #1

Prisoner

Wasting Love też chyba

Poza tym w Polsce cieszy się sentymentem,bo wielu ludzi zaczęło słuchać od niej Iron Maiden(wyż demograficzny z końca lat 70) no i była to pierwsza płyta szeroko dostępna w Polsce

Ogólnie jest to bardzo dobry album,nieco może nierówny,nie wszystko jest na 100% udane,ale nie ma sensu porównywać z poprzednimi i następnymi ,ogólnie to nie ma sensu.

Minęły czasy takiej ostrej jazdy na ten album,że jest najlepszy,co wnerwiało,teraz oceniam ją bez tych emocji-wysoko oceniam!

Administrator (czuj respekt)

bo kiedyś się mówiło, że "Fear jest do dupy, bo słucha go gówniarzeria", coś na zasadzie "przyjaciel mojego wroga, jest także moim wrogiem".
Możecie mnie zabić, ale dla mnie to jest Iron nr 2 lat '90 (Brejw powstał jeszcze w XX w.)

Public Enema #1

Fear to bardzo dobra płyta. dla mnie lepsza niż poprzedniczka. jest trochę nierówna, ale tak naprawdę jedyny utwór za jakim nie przepadam to Apparition no i może jeszcze Fear is the Key. ogólnie trzyma poziom, a otwieracz i zamykacz naprawdę miażdżą. uwielbiam też Judasa, jeden z najlepszych ,,murrayowskich" kawałków Wink

Prisoner

jakbym miał pokusić się o wymienienie ulubionych kawałków to

Afraid too Shoot Strangers
The Fugitive
Childhood's End
From Here To Eternity-bardzo u mnie urósł
Be Quick or Be Dead/Chains of Misery

w tej kolejności

Public Enema #1

U mnie to akurat najsłabsza płyta lat 90dziesiątych Wink

Utwory conajmniej w 90% genialne:
Be Quick, Afraid, Childhood's, Chains, Judas, Fear.
Najsłabsze niby Apparition i Weekend, ale na pewno nie są złe.

Prisoner

dla mnie z lat 90-98 Wink

jest na drugim miejscu wespół z No Prayerem ,chociaż co raz trudniej mi tworzyć takie klasyfikacje

Public Enema #1

Każdą płytę lubi się za coś innego, niepowtarzalnego ,wszystko też zależy od nastroju itp. Ale myślę, że obiektywnie u mnie to tak wygląda:

No Prayer for the Dying 8
Fear of the Dark 7
X Factor 9,5
Virtual XI 9
Brave New World 9,5

Prisoner

Prisoner

fragment recenzji Fear of the Dark którą znalazłem na necie

"Już wiele lat temu przestałem być dzieciakiem w koszulce Killers i naszywkami zespołów na plecaku. Wspominam tamte czasy z sympatią, ale też z wielką dawką samo-złośliwości. Mam sentyment do Maidenów, ale kiedy jakiś czas temu zrobiłem sobie dzień z ich dyskografią, to na przemian śmiałem się do rozpuku, albo łapałem za głowę. W pierwszej, albo drugiej edycji Idola Kuba Wojewódzki stwierdził, że Iron Maiden to jest totalna wioska. Wtedy byłem tą opinią zdumiony, natomiast teraz w pełni się z nią zgadzam. Wokal Dickinsona, zarówno ten podniosły falset z lat 80., jak i skrzeczenie z Fear of the Dark to szczyt groteski i odpustowego kiczu. Wesołe melodyjki, onanistyczne solówki i zawsze taki sam rytm klasyfikuje zespół jako rasowy patataj metal. Image grupy jest i zawsze był żenujący, poczynając od obcisłych kolorowych getrów, w których było im widać jajca, a kończąc na Eddiem, który wyglądał jak pierwowzór Michała Wiśniewskiego. Absolutnie każdy element stylu Iron Maiden od brzmienia, przez rytm, aż po okładki jest po prostu infantylny. To jest muzyka dla dorastających chłopców. I kiedy sam byłem takowym to wszystko do mnie trafiało. Natomiast dzisiaj absolutnie nie mam ochoty tego słuchać, tak samo jak nie mam ochoty urządzać z kolegami bitwy na patyki, ani biegać po korytarzu. Chyba każdy facet do końca życia ma coś z dziecka i mnie ta reguła jak najbardziej dotyczy. Tylko że w sferze muzycznej z pewnych rzeczy wyrosłem. Wiem, że jest wielu takich, którzy nie wyrośli. I z jednej strony troszkę mnie to żenuje, ale przyznam się, że czasami, kiedy przypomnę jaką uciechę miałem przy Ironach te dziesięć lat temu, to trochę takim osobnikom zazdroszczę..."