The Number Of The Beast

Prisoner

Żyleta to NWOBHM ,jeszcze bym powiedział że Killing Machine ma takie momenty, np.Hell Bent for LEather czy Running Wild,Poing or Entry to bardziej taki hard-rock motocyklowy, natomiast Screaming i Defenders to już nowocześnie pojmowany heavy-metal,raczej bez wielkich śladów NWOBHM, coś jak Piece of Mind u Ironów ,ponadto z wpływami USA (na Screaming więcej) i speed-metalu (na Defenders)
Z kolei Rocka Rolla to blues,Sad Winds wzorowy hard-rock,podobnie SaS, a na SC są już pierwsze ślady heavy-metalu

Public Enema #1

Wróciłem zaszczycić was kolejną opinią Wink

. The Number of the Beast jest jak dla mnie płytą pośrednią między Killers i Piece. Tzn. zespół gra jeszcze kawałki napisane z Di'Anno (Gangland), jednocześnie zmieniając styl z dwóch poprzednich płyt na bardziej heavy metalowy. Invaders- świetny otwieracz, szaleńcze wokale Bruca, szaleńczy kawałek w ogóle. Children of the Damned piękna heavy metalowa ballada, w moim odczuciu opowiada o nas:
You're Children of The Damned
Your back's against the wall
You turn into the light
You're burning in the night
You're Children of The Damned
Like candles watch them burn
Burning in the light
You'll burn again tonight
You're Children of The Damned
Nie żałuję, że zagrali go w Ostravie. The Prisoner doskonały przykład ostrożnej zmiany stylu, bardzo szybki kawałek. 22 Acacia Avenue jajcarski kawałek dobrej roboty, genialny, choć w Charlotte the Harlot było chyba troszkę ciekawiej. The Number of the Beast tego kawałka przedstawiać nie trzeba, najbardziej znane intro heavy metalu, ulubiony refren nie tylko heavy metalu Razz

. Świetny krzyk Brusa w 'Cos in my dream it's always there the evil face that twists my mind
and brings me to despair - miód. Doskonały kawałek Exclamation

Run to the Hills- niestety najbardziej ograny utwór Dziewicy, świetny, ale ograny i szczerze wolałbym zamiast niego usłyszeć na koncercie np. Where eagles Dare. Jednak to w końcu pierwszy cały tekst Maiden jaki na pamięć znałem, zresztą na Mystiku wrzeszczałem razem z tłumem, w Ostravie też. I wiem, że na następnym koncercie też będę krzyczał White man came across the sea, He brought us pain and misery... Gangland trochę niedoceniony, słabiej znany kawałek, który mimo wszystko się broni. Napisany dla DiAnno zaśpiewany przez Dickinsona i to bardzo dobrze. Halloweed Be thy Name ulubiony utwór Maiden chyba wystarcz za opinię. Także ograny, ale to utwór jak Satisfaction Stonesów- bez niego nie ma koncertu, koncert się nie liczy. Total Eclipse- fajny dobry kawałek, z genialnym (bo prostym) refrenem, może nie rozpierdala, ale i tak jest sympatyczny... Sunrise has gone, freezing up the fires. Sunrise has gone, numbing our desires
MAAAAAIDEEEEEEEEN Exclamation

God bless your patience... Razz

Administrator (czuj respekt)

Oszlag! Krzysztof ma konkurencję Wink

Prisoner

nie mogę się zgodzić tylko z tym że w Charlotte...więcej sie dzieje niż w 22 Acacia Avenue które jest znakomitą kompozycją , no i bardzo żałuję że nie było Prisonera na ostatniej trasie, bardzo chciałbym usłyszeć na żywo ,rewelacyjny utwór

Public Enema #1

w Charlotte mi się podobało to:
There was a time when you left me standing there,
Picking up pieces of love off the floor.
Well charlotte you left me alone in there,
To make your ends as a bloody whore.
Well charlotte you told me you love me true,
Picking up pieces of love yesterday.
Well charlotte you're draws are off color too
cause you're making love all day.
taka balladowa wstawka, ekstra jajcarska jak dla mnie Wink

22 jest może lepiej dopracowane. Zresztą cała saga wymiata...
Hażyd- Krzysiek pisze bardziej konkretnie, ja się zachwycam jak dzieciak. Very Happy

Administrator (czuj respekt)

I bardzo dobrze!!! prawdziwy fanatyk powinien podniecać się piękną muzyką, niczym małe dziecko (Krynio pewnie przyzna mi rację Very Happy

)!!!

Prisoner

w przypadku IM cięzko sie nie zachwycać, z tym że jak mówie fanatyk to wg.mnie złe słowo ,zresztą mojego stosunku do IM nie da się opisać w słowach...a Charlotte mi się nie podoba za bardzo, szczerze to gdyby nie to że to Ironi napisali to pewnie wogóle bym nie zwrócił uwagi, IM z Di Anno lubię za utwory, z Brucem za płyty

Public Enema #1

przypomina mi się, to co Borys gadał, że Steve wziął Di'Anno, żeby się przebić w środowisku punkowym, a potem go wymienił na Bruca, żeby grać metal jak już będą lepiej znani. Mimo wszystko są ludzie, którzy wolą Di'Anno, tak samo, jak ci co wolą Blaze'a, czy Bruce'a. Ja lubię wszystkich, ale nie jakoś osobiście, tylko za MAIDEN.

Prisoner

ja uważam że to jest nieprawda bo Ironi nigdy nie mieli nic wspólnego z punkiem który już w 1978 r. był przeżytkiem, jak Di Anno jeszcze śpiewał w IM to już królował heavy ,a wzięli Dickinsona bo poprostu pasował do koncepcji ....IM z Di Anno to poprostu była czołówka NWOBHM, ale wg.mnie dopiero z Brucem to jest to ,chociaz parę płyt z Brucem jest gorszych od dwóch pierwszych płyt

Public Enema #1

właśnie słucham Numbera. Children of the damned jest cudoowne Very Happy

. Prisonerem zachwycałem się we wczesnym stadium mojego zainfekowania Heavy Metalem (że zacytuję Judas Priest). Nadal uważam za świetny, ostatnio po prostu biorą mnie ballady/spokojne kawałki Maiden. 22 ma strasznie szybkie te wokale, co mi utrudnia nieco zrozumienie, za to Charlotte ma tą przejebaną wstawkę o której już pisałem:

Prisoner

gdybym uwielbiał RTTH to pewnie Number byłby moją ulubioną płytą, niestety ten utwór mi się tak przejadł że rzadko słucham go z przyjemnością, co innego tytułowy który ze względu chociażby na solówki i zakończenie zawsze rozwala, Prisoner jeszcze bardziej, a HBTN to utwór wszechczasów Iron Maiden

Prisoner

wczoraj jak puścili The Number of the Beast to się zastanowiłem czy ten utwór nie przebija nawet Troopera, poprostu rozgniata, wokal Bruce'a jest jedyny w swoim rodzaju a solówki rozpruwają słuchacza

Public Enema #1

reakcje ludzi na ten wstęp do Numbera są zajebiste, cudowne po prostu, ten kawałek strasznie porywa to fakt. a Hallowedowi ponadczasowości nic nie odbierze, ulubiony utwór fanów Maiden chyba. i należy pamiętać o wysokim 2 miejscu w prestiżowym plebiscycie na naszym forum Razz

Prisoner

DVD Classic Albums TNOTB ,jest niesamowite, większośc utworów opisanych jak powstało ,geneza ich, jest to fajnie, dowcipnie zrobione, np.Prisoner ,jak Bruce naśladuje głos tego aktora który udzielił zgody na zamieszczenie "we want information...", albo jak Adrian opowiada o 22 AA czy Steve i Rod o roli NWOBHM ,kawał historii ,łezka się w oku kręci, wogóle są bardzo ciekawe wypowiedzi muzyków i nie tylko ,także Martina Bircha, Micka Walla, także Dave'a Mustaine'a.Fajne są też bonusy, przede wszystkim Hallowed BE thy Name z Rio 2001 w wersji 5.1 którego brzmienie powala ...ogólnie te DVD ma niesamowity klimat, nastroiło mnie bardzo przed koncertem, jak się takie rzeczy ogląda nie można znudzić się Ironami.

Administrator (czuj respekt)

Prisoner

to znaczy ja tego niestety nie posiadam, oglądałem sobie w Saturnie poprostu, jak kiedyś będziesz tam to polecam poświęcić godzinkę, a póki co to poszukam na youtube potem i może walnę jakiś link, jak coś będzie ,w tej serii Classic Albums był zresztą wydany British Steel ,czy ważniejsze albumy Pink Floyd(nie pamiętam które), bardzo profesjonalne wydawnictwo

Administrator (czuj respekt)

Szkoda... a ile to kosztuje???

Prisoner

59 zł, trochę drogo, bo to tylko jeden cd, tymbardziej teraz jak wychodzi DVD LaD niedługo, no ale pewnie będzie moment że będzie taniej kosztować ,jak wszystko ,ja tam narazie żadnego DVD nie mam ,szkoda.

Prisoner

Gangland i Invaders to rewelacyjne utwory, choćbym chciał przyłączyć się do chóru krytyków tych utworów to nie umiem ,dla samego wokalu można ich słuchać no i ta sekcja rytmiczna , niesamowity ,jedyny w swoim rodzaju klimat i wogóle ,brak słów

Moderator (czuj respekt)

brzmienie kurwa ! brzmienie ! czasami się zastanawiam czy nie jest to najlepiej zrobiona płyta (oprócz 7th Sona)

Administrator (czuj respekt)

Wszyscy wiemy, że Martin nigdy kichy nie odwalił...

Prisoner

odwalił lekką na No Prayerze ,ten album brzmi dziwnie, Fear brzmi dużo lepiej, a co do Numbera to album nagrywany z miłości do muzyki, to czuć

Administrator (czuj respekt)

Prisoner

Invaders 4+/6
Children of the Damned 4+/6
The Prisoner 5+/6
22 Acacia Avenue 5/6
The Number of the Beast 5+/6
Run to the Hills 4+/6
Gangland 4/6
Hallowed Be thy Name 6/6

Administrator (czuj respekt)

„Na 5 pierwszych płytach z Brusem nie było dobrych kompozycji, tylko same genialne” - pamiętacie może, kto tak ostatnio mówił Wink