Skorpiony

Prisoner

Zawsze kochałem klasyczne Lovedrive i Blackout ,te dwie płyty poznałem najpierw i biorąc pod uwagę ,że jest tam zawarty ,piękny, klasyczny heavy-metal ,albumy te polubiłem bardzo od razu, choć z obu usunąłbym jeszcze po balladzie i dodał coś mocniejszego i byłby ideał. Niemniej na tej płycie panowie grają ostro, zdecydowanie, a wokale Klausa są bardzo przebojowe a jednocześnie nie pozbawione hard-rockowej furii (Another Piece of Meat, Can't Get Enough ,Dynamite, Now) ,riffy też zabijają( instrumentalny Coast to Coast, Lovedrive, Blackout, China White, No One Like You) ,tak więc te dwa albumy to prawdziwa uczta dla fana hard and heavy.
Następny Love at First Sting to także dobra pozycja, ale ja jako fan bardziej szlachetnego grania widzę tu zbyt dużo przebojowości, gitary gładsze, refreny bardziej nośne, spoko granie ale jednak nie to do końca, ale muszę ten album jeszcze raz przesłuchać ,bo dawno nie słuchałem.
Pośredni między L i B Animal Magnetism znam słabo,ale z tego co słuchałem nie porywał aż tak bardzo, uwielbiam utwór The Zoo z niego, to prawdziwa hard-rockowa jazda, momentami przypominająca utwory Black Sabbath, w refrenie typowe Scorpions, bardzo ciężki utwór.

To ze składem z Jabsem, natomiast ostatnio stwierdziłem ,że trzeba się zabrać za klasyką z Uli John Rothem.
Na pierwszy ogień poszły Taken By Force i znany przeze mnie w fragmentach Virgin Killer i odczucia są bardzo pozytywne, panowie nie grają tak przebojowo, tak samo ciężko, a kompozycję są bardzo ambitne, Roth to facet który ma swój muzyczny świat ,jego kompozycję odznaczają się świetnymi gitarowymi wycieczkami gdzie słychać dużo Hendrixa, (Polar Nights ,gdzie na wokalu jest gitarzysta i nawet wokalnie czuć wpływy Hendrixa ,Sails of Charon, I've got to Be Free) ,typowy późniejszy styl Scorpions za to na tych dwóch płytach przewija się w takich kompozycjach jak Catch Your Train, Virgin Killer, Steamrock Fever czy pierwszym dużym hicie Scorpions He is a Woman, She is a Man ,gdzie mamy do czynienia z typową kompozycją pary Meine-Schenker, tym stylem podąży Scorpions na następnych albumach po odejściu Rotha który chciał grać inaczej..czy dobrze? chyba tak,ale stare albumy to też klasa.

Mam jeszcze do zapoznania się z 3 pierwszymi

Prisoner

Znam w całości Blackout i Animal Magnetism (tylko się zastanawiam, gdzie się podziała zgrywka tej płyty????). Wolę zdecydowanie starsze płyty. Tutaj podziękowania, dla kumpeli ze studiów, której po dwóch latach, udało się mnie przekonać, że to jest jednak dobry zespół, he he he.

Prisoner

A jeszcze Fly By The Rainbow znam w całości, tyż dobra płyta.

Prisoner

polecam Virgin Killer, typowy hard-rock lat 70 i wspaniałe gitarowe smaczki, In Trance też się dobrze zapowiada bo znam już parę utworów, Fly to Rainbow i Lonesome Crow sobie zostawię na koniec

narazie

1.Blackout (jednak)
2.Lovedrive/Virgin Killer
4.Taken By Force
5.Love at First Sting (ale pewnie coś starszego wyprzedzi ten album)

Administrator (czuj respekt)

Prisoner

Pewnie kojarzył ich z popeliną typu Wind of Change ,You and I czy Send Me an Angel ,podobnie jak ja i wielu młodszych fanów rocka, sam zespół jest sobie winien bo co tu dużo mówić to były świadome działania, ale starczy sięgnąć po coś starszego by zobaczyć że mówienie o ich wielkości to żadna przesada, to zespół z cholernie mocną dyskografią ,obiektywnie rockowy zespół wszechczasów z nieanglojęzycznych ,Meine to znakomity wokalista ,a Roth, bracia Schenkerowie czy Jabs to wspaniali gitarzyści, szkoda tylko że dwóch z nich musiało opuścić zespół, M.Schenker za chlanie a Roth bo poprostu chciał robić zupełnie inną muzykę ,z chęcia bym posłuchał czegoś jego solowego, pewnie jest to ciekawe, facet naprawdę ma styl.

Moonchild

to będzie długa i bardzo osobista wypowiedź na temat tegoż zespołu w nieco mniej tradycyjnej formie... no cóż ale uwielbienie jakim go darzę jest równie wielkie, także ad rem

Wielkie historie zaczynają się zwykle od małych spraw. Znajomość z drugim człowiekiem może się zacząć od najbanalniejszego pytania o godzinę. Zwykłe spojrzenia, drobne gesty, małe przedmioty – a wszystko to ma w sobie potencjał mogący rozpocząć wspaniałą opowieść. I tym razem nie było inaczej. Mała , żółta pokiereszowana płytka . Jakiś lutowy wieczór ciężko spowijający ziemię. I naraz znalazłam się w innym świecie...

Arrive at seven the place feels good
No time to call you today
Encores till eleven then chineese food
Back to the hotel again….

…Przyćmione światło latarni okalające mokre chodniki spowite listopadową mgłą. Cisza. Tylko stukot kroków samotnego gościa, który po koncercie niosąc gitarę powoli zanurza się w świat ciszy .... – i tak oto po raz pierwszy słuchając muzyki wyrysował mi się w głowie konkretny obraz. Symultanizm? Można to i tak nazwać ale pamiętam, że kiedyś pan Piotr Kaczkowski użył określenia „czarować instrumenty” i to chyba najlepiej oddaje esencję całego zjawiska. Słuchasz i widzisz zarazem. Dźwięk gitar uwalnia twój wewnętrzny projektor i sam wyświetla film, który kręci twoja wyobraźnia...

Is that the wind in your eyes
That is soothing my mind?

Ludzie chyba czasem zapominają, że słuchając kogoś mogą przy okazji wysłuchać samych siebie. ...
W Małym Księciu Exupery pisał: Słodko jest nocą patrzeć na niebo, gdy kochasz różę, która znajduje się na jednej z gwiazd. Wówczas wszystkie gwiazdy są ukwiecone. Jak słodko zatem być otoczonym dźwiękami patrząc na gwiazdy? Wówczas całe niebo wydaje się Muzyką... Jak to jest, że w surowiczym chłodzie pod nocnym niebem wszystko brzmi dwa razy wyraźniej? Zgrzyt codzienności zostaje w tyle, i nagle przeskakujesz w kolejną magiczną przestrzeń...

Just when you make your way back home
I find some time to be alone
I go to see the place once more
Just like a thousand nights before
I climb the stage again this night
'Cause the place seems still alive
When the smoke is going down

Zawsze zastanawiałam się jak to jest… być tam gdzie jeszcze przed chwilą kipiała energia. Gdzie tłum, ekstaza i nagle cisza..... jeszcze słychać te dźwięki, jeszcze widać te cienie twarzy, jeszcze TO w środku gdzieś trwa... ale już spływa nań całun teraźniejszości...Czy można lepiej uchwycić ulotność wszystkiego?
Cóż każda noc wszakże się kiedyś kończy. Ile razy jednak kładąc się spać czynisz wielki plan podbicia świata? Przyjaźnisz się z sufitem i przestawiasz po raz enty listę priorytetów myśląc, że tym razem „to jest to”.... a potem codzienność, kopniak w dupsko i już nie jesteś wojownikiem w zbroi ale małym chłopcem czy dziewczynką z dziurawym garnkiem na głowie, który nie uchronił od ciosów.... jesteś do czasu aż znowu nie położysz się spać i znowu nie zaczniesz obmyślać doskonałego patentu na życie... a czy w końcu stanie się tak, że wstanę rano, złapię swój pociąg i dojadę nim do celu??? Kiedyś do cholery musi się udać.

Wake up man it's late but not too late,
It's six o'clock like everyday!
Get your things run and forget the rain,
Take powerpills don't miss your train!
And you'd like to be another
A different guy and a better lover
For your love, for your life check your way
And you like the Rock'n'Roller
A different life and Whisky Cola
But don't be low keep your own style
And catch your train!

Byle by tylko udać się we właściwym kierunku. Więc... Far away, far away...

Tym, którzy dobrnęli do końca dzięki za cierpliwość Wink

Prisoner

szacunek!

Moonchild

dzięki

Prisoner

Koncert potwierdzony, biletowany za 10 zł, organizatorzy spodziewają się 100 tys. ludzi (pewnie będzie jeszcze więcej)

ja po Purplach gdzie była masówka i pełno ludzi z przypadku,a jednak nie było aż tak dużo ludzi chyba rezygnuję, tu będzie zasrany piknik a możliwość dopchania się pod scenę będzie malutka no i nie wiem czy chcę mi się tarabanić 600 km specjalnie ...jeszcze zobaczę, ale na dzisiaj chyba rezygnuję ,już słyszę te lamenty matek z dziećmi i starszych panów ,by tak nie skakać przy Blackout czy The Zoo, to nie dla mnie raczej

Moderator (czuj respekt)

bo się zajebiesz tak jak przed Kreatorem Very Happy

Prisoner

tu nie, bo Jabs i Rudi się bardzo fajnie prezentują na sceniee, nie to co Kreator z grubą świnką Petrozzą Laughing

Prisoner

Zobaczę jak będę stał z kasą. Jak na razie decyzja czy pojadę, czy nie jest w zawieszeniu (z powodów finansowych).

Prisoner

[link widoczny dla zalogowanych]
Oficjalne potwierdzenie. Scorpions, kończy karierę. W marcu ostatnia płyta, potem dość długa trasa i ekipa Meine, i Schenckera schodzi ze sceny.
Tak okładka wygląda:
[link widoczny dla zalogowanych]
No zobaczy się jaka płyta bedzie (ponoć ma być powrót do czasów Blackout).

Administrator (czuj respekt)

Okładka bardzo ładnie się prezentuje...
A co do tej decyzji, to pewnie stwierdzili, że już dogłębnie wyeksploatowali swój styl (jak AC/DC)

Moderator (czuj respekt)

trochę tylko szkoda że kolejny Wielki zespół odchodzi do historii

Prisoner

Hmmm, znany jest już support, któy pojedzie ze Scorpions na ich ostanią trasę. Wykonawca to przez niektórych lubiany, przez niektórych nielubiany, (a niektórych totalnie nieinteresujacy-patrz autor tego posta hahaha) zespół pieśni i tańca..Edguy....

Administrator (czuj respekt)

Z tego co pamiętam to Edguy supportował ich także na poprzedniej trasie (może się zaprzyjaźnili?^^)