Manilla Road-Crystal Logic

Prisoner

Moc ! Potęga ! Totalna Miazga !
Takie słowa nasuwają mi się po przesłuchaniu tej płyty.
Panowie thrashowcy wasza muzyka to niby jakaś ekstrema była? wolne żarty, ekstremalną muzykę robił w latach 80 pan Mark Shelton ,ostra ,niebywalne ciężka jazda, jak na ten gatunek muzyki przystało pełna z jednej strony patosu ,nieprzystępności i muzycznej surowizny. Mark tym albumem stał się legendą i jest nią do dziś, zawsze go szanowałem,za jego styl,oryginalnosć, ale nie przypuszczałem,że ja maniak hard'n'heavy tak bardzo zakocham się w muzyce true/epic. Ostatnio za sprawą Heavy Load dałem szansie tej muzie na nowo i dobrze zrobiłem,w końcu zawsze bardzo lubiłem wczesnego Manowara ,poza tym zawsze ceniłem muzyczną bezkompromisowość....CL słuchałem już któryś raz,zawsze mi się podobało,a wczoraj to zostałem poprostu zmiażdżony. Szczerość,moc,siła,szlachetność, taka jakaś tajemnica wokół tej muzyki.
Necropolis miażdży czadem, energią,świetnymi gitarami i zwrotkami, dalej jest jeszcze lepiej...Flaming Metal System,w sumie utwór bonusowy, tenpółtoraminitowy wstęp to
maska ,dalej jest czysty,wgniatający w ziemię wielki kill..

Take them down, down to the ground, fire away
Oh, I know just how you feel
Give them hell with flaming bloody steel

sposób w jaki Mark to śpiewa jest nieziemski, jego sola tamże ,wielki utwór.
Potem wspaniały, zróżnicowany muzycznie utwór tytułowy ,kolejny świetny utwór.
Następnie pewnego rodzaju odpoczynek,w zasadzie rock and rollowy Feeling Free Again, utwór cholernie dla tej płyty niereprezentatywny, ale jeden taki utwór to fajne urozmaicenie, chociaż czuć ,że nie do takiej muzy stworzony jest Mark. Natomiast następny utwór zdecydowanie jest tym co zgniecie każdego, bardzo powolny ,ciekawie zaśpiewany, w zasadzie bez żadnego refrenu i świetnie zagrany The Ram ,poprostu ten utwór zdaję się wgniatać słuchacza jak tytułowy taran.
Dwa kolejne utwory czyli Riddle Master i Veil of Negative Existence to poprostu dwa dobre utwory MR i tak należy je traktować.
Ostatni utwór-Dreams of Eschaton to jest rzecz którą ciężko opisać, powiem jedno ,jest to utwór wybitny, wszystko poraża od pięknego wstępu do znakomitego przyspieszenia, wokalu, gitar i demonicznego zakończenia ,epilog to w zasadzie część tego utworu.

I koniec tej wielkiej płyty, dla mnie to przełom ,bo dawno nic w szeroko pojętym heavy mnie tak nie kopnęło, choć mam coraz większe wątpliwości czy taką muzykę wypada łączyć z heavy, chyba nie. Tak czy inaczej dobrze ,że w końcu przyszedł moment gdy doceniłem w pełni ten zespół.
Teraz właśnie potrzebuję takiej muzyki, właśnie takiej.

Moderator (czuj respekt)

Najlepsza płyta Manilli jak dla mnie. A utwór Necropolis to jest po prostu bezpardonowy, perfidny cios w jaja.

Prisoner

ale stary ,tam każdy takim jest ,płyta jest niesamowicie równa

Child of the damn

porządne, mocne, surowe i barbarzyńskie

Rzekłem

Administrator (czuj respekt)

W sumie te słowa najlepiej opisują płytę.
Choć mi się czasem wydaję, że na tej płycie zespół dopioero się rozgrzewał.
Wg mnie magnum opus tego zespołu to The Courts of Chaos

Moderator (czuj respekt)

Courts of Chaos zajebiste, zgodzę się, ale jednak do Crystal Logic mam pewien sentyment... pamiętam jak przychodził do mnie Piełach i graliśmy przy tym w Heroes of Might and Magic, upierdalając się ruskim szampanem, bo nie było kasy Wink