Slayer-South of Heaven

Prisoner

po pierwsze, nie lubię thrashu, dla mnie ,starego fana hard-rocka ten cały poziom agresji ,wypinanie muskułów jaki to my mocni jesteśmy jest obce, nawet jeśli towarzyszy temu dobra technika (a może to kolejny argument przeciwko ?,nie wiem) ,tak czy inaczej ten album to dla mnie coś więcej, pamiętam jak katowałem go w liceum gdy byłem maniakiem Black Sabbath, właśnie to takie mocniejsze sabbathowanie jak dla mnie, riff z Spill the Blood wyjaśnia wszystko, wyliczanka w Silent Creams czy powtarzający się riff w Mandatory Suicide, dla mnie to 80% Slayera, bo wcześniejsze to jednak może poza debiutem zbyt ostra jazda dla mnie, a Seasons..wydaje mi się być przekombinowane w większości(sorry Janku) ,tan album uwielbiam, chyba nie ma takiego drugiego przypadku by jeden album masakrował tak konkurencję u mnie

Administrator (czuj respekt)

Właśnie ja kocham te dwa albumy za różnorodność i niebanalne kompozycje. Kiedyś, po pijaku mówiłem że to „niemal progresywna muza” i w sumie nie mogę odmówić sobie pewnych racji... To jest muzyka, która ma skłonić słuchacza do myślenia (a przy okazji skopać dupę). Tych płyt po prostu TRZEBA słuchać w pełnym skupieniu!

Moonchild